قنبرعلی عباسی

بسم الله الرحمن الرحیم

ولا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون

به آنان که در راه خدا کشته شده اند مرده نگویید بلکه زنده اند و نزد خدای خود روزی می خورند. (قرآن مجید)

اکنون که در محرم 1361 هجری هستیم جنگ با ابرقدرتهای جهانخوار ادامه دارد و امروز تاسوعای حسینی است که این نامه را می نویسم.

و همه می دانند که جنگ ما بر سر دفاع از سرزمین اسلامی و انقلاب اسلامی است و دفاع بر همه مسلمانان واجب است. و ای پدر و مادر گرامی من به شما توصیه می کنم که اگر من در این راه کشته شدم صبر پیشه کنید چون خداوند فرموده است:

و خداوند می خواهد شما را امتحان کند. انا لله و انا الیه راجعون. پس که ما در آخر هم باید برویم ، چه بهتر که در جبهه در راه اسلام برویم.

در آخر از برادر و خواهرانم می خواهم که هرگز از اسلام جدا نشوند و همیشه در خط راستین اسلام باشند. از خداون بزرگ می خواهم که هرچه زودتر ظهور حضرت مهدی (عج) نزدیک نماید. آمین

از همه دوستان و آشنایان می خواهم که اگر از من برخوردی دیدند که باعث ناراحتی آنها شده مرا ببخشند.

و ای پدر و مادر عزیز این وصیت نامه مرا بدهید در پشت بلندگوی امامزاده بخوانند تا مردم هر چه بهتر پیرو انقلاب اسلامی باشند و نگذارند خدای ناکرده صدمه ای به انقلاب اسلامی برسد . به امید نابودی ظلم در سرتاسر دنیا.

شهید من ، شهید من                           به آرزوم رسیدم من

خداحافظ ایا مادر                               نبینم تو را دیگر

جهان چون برتو نیرنگ است                      برای چون قفس تنگ است

که مردن بهتر از ننگ است                  چه جایی بهتر از قبر است

به خوزستان گذر نما                    بگیر جسم جوانت را

شهید فرقه خونم من

و به برادر شهریار وصت می کنم که راه مرا ادامه دهد و از تمام اقوام رضایت طلبی دارم

بیا مادر از حرم بیرون                      سرو بستانت می رود میدان

والسلام

قنبرعلی عباسی

عاشورای 1361 هجری

گل یوم عاشورا کل ارض کربلا